De Russische invasie in Oekraïne is slecht nieuws voor China en president Xi Jinping.
De manier waarop over een invasie wordt bericht, is altijd veelzeggend. Het officiële Chinese persbureau Xinhua formuleerde het op dag één van de oorlog als volgt: ‘Donderdagochtend vond een serie van ontploffingen plaats op de grootste luchthaven van Oekraïne en op verschillende militaire doelwitten in het oosten en zuiden van het land, zo berichtte het Interfax Oekraïne-persbureau. Het Oekraïense ministerie van Infrastructuur meldde dat passagiers en personeel werden geëvacueerd. Mediabronnen spraken ook van aanvallen in Kharkiv, Kramatorsk, Vasylkiv, Dnipro en Odessa’. Einde bericht. Je moet het maar doen: de naam van de agressor volledig achterwege laten.
Ook in de daaropvolgende dagen kregen Chinese lezers een merkwaardig beeld voorgeschoteld. Er is live streaming over ‘de Oekraïense spanningen’, en op dag vijf van de oorlog beperkte Xinhua zich tot de summiere melding dat ‘de Russische strijdkrachten 1114 Oekraïense militaire doelwitten hebben geraakt’.
Niet alleen de feitelijke berichtgeving, ook de duiding is opmerkelijk. ‘Rusland handelt erg terughoudend’, zo stelde het partijmondstuk Global Times maandag, ‘het gros van zijn troepen is bedoeld om een Navo-tussenkomst te beletten. (..) De situatie is enigszins veranderd, omdat de Oekraïense troepen niet zo zwak zijn als het Westen dacht. Verschillende westerse landen zijn begonnen met wapenleveringen om het conflict te bestendigen. (..) Het Westen wil een maximaal aantal verliezen aan beide kanten. China blijft afzijdig want als op een dag een bemiddelaar nodig is, dan moet dat een land zijn dat zich neutraal heeft opgesteld. Westerse stemmen mogen de beeldvorming niet domineren want het zijn de VS en de Navo die hebben aangestuurd op het conflict.(..) De Russische veiligheidsbekommernis is legitiem gezien de Navo Moskou in het verleden onder druk heeft gezet en Joegoslavië heeft verwoest’.
Het blijkt bovendien bochtenwerk om oude heilige principes als nationale soevereiniteit en niet-inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van andere landen te verzoenen met een sterke alliantie met Rusland.
In een jaar waarin president Xi een derde ambtstermijn van vijf jaar wil verwerven, komt een oorlog hem niet goed uit. Afrekenen met de grootste veiligheidscrisis sinds het einde van de Koude Oorlog brengt gigantische economische kosten met zich en betekent minder tijd en energie voor binnenlandse uitdagingen.
Zolang het louter om een oorlogsdreiging ging, zo schrijft de Chinees-Amerikaanse expert Minxin Pei, vaarde Peking daar wel bij. Washington’s aandacht werd afgeleid van zijn grootste rivaal, China, de Russische vriendschap bood zowel zicht op extra militaire slagkracht als energiebronnen en Xi hoefde niet echt kant te kiezen. Hij kon nog steeds zoete broodjes bakken met zowel Rusland, de EU als Oekraïne.
Nu is het dansen op een slap koord. Op zich kan Xi de impact verlichten van de westerse sancties op zijn vriend Poetin: China beschikt over 3 biljoen dollar aan buitenlandse deviezen. Alleen zal dat de banden met het Westen hypothekeren. De VS en de EU zijn goed voor een derde van alle Chinese export en Peking is afhankelijk van westerse technologie-import voor zijn economische expansie. Staat Xi Poetin evenwel niet bij en verliest Moskou de oorlog in Oekraïne, dan valt te verwachten dat de VS-steun voor het door Peking zo begeerde Taiwan nog toeneemt. Het eiland is de enige Chineestalige democratie ter wereld, een supermacht als het gaat om halfgeleiders en nu al de 9de belangrijkste handelspartner van Washington – Oekraïne de 67ste.
De buurlanden Japan en Zuid-Korea kijken met spanning toe. Of zoals de Japanse premier Kishida Fumio het onlangs stelde: als we toelaten dat de status quo met geweld wordt veranderd, zal dat een gigantische impact hebben op Azië’.
Main Source: Knack.be